Senioren wonen steeds vaker tot op hoge leeftijd thuis. In een motie van Tweede Kamer-lid Carla Dik-Faber is recent opgeroepen tot een ‘Ouderenwoonakkoord’. Om zo lokale zorg, nieuwe wooninitiatieven en regelgeving op elkaar aan te laten sluiten. Zodat gemeenten, woningcorporaties, projectontwikkelaars, ouderen en ouderenbonden en andere partijen elkaar vinden en samen gestructureerd tot oplossingen en nieuwe initiatieven komen.
Huidige situatie zonder Ouderenwoonakkoord
Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek wonen er 4,7 miljoen 65-plussers in Nederland. Dit betreft een kwart (26%) van de totale bevolking van ons land. Binnen deze groep zijn er maar liefst 2 miljoen 80-plussers.
Deze ouderen blijven steeds vaker tot op hoge leeftijd thuis wonen – ook wanneer zij een bepaalde mate van zorg nodig hebben. Via de Wet maatschappelijke ondersteuning, de zorgverzekering, thuiszorg, de huisarts, mantelzorgers en woningaanpassingen worden de ouderen hierin ondersteund. De coördinatie tussen de verschillende ondersteunende instanties en ouderen en hun netwerk ontbreekt helaas in veel gevallen. Ook zijn er veel vragen. Vooral de weg naar de Wmo is gehuld in mist. De ISSO77 geeft aanwijzingen voor een veilig thuis voor ouderen, maar de regels zijn onbekend.
Vanuit instellingen zijn er ook initiatieven die zich richten op thuiswonende ouderen, zoals het Volledig Pakket Thuis. Deze vallen buiten de discussie voor het Ouderenwoonakkoord.
Gewenste situatie mét Ouderenwoonakkoord
In de motie over het Ouderenwoonakkoord worden lokale initiatieven genoemd als blauwdruk voor hoe zelfstandig thuis wonen voor ouderen vorm kan krijgen. Met name het Ben Oude NijHuis in Rotterdam en de Krasse Knarrenhof in Zwolle worden genoemd als positieve voorbeelden. Hierbij beschikken ouderen over een eigen privéverblijf, maar zijn er ook gezamenlijke ruimten waar samen geleefd kan worden en bijeenkomsten ondernomen worden. Het is geen woongroep en huur en koopwoningen staan naast elkaar.
Centraal in het Woonzorgakkoord staan passende, veilige woningen voor ouderen, liefst gelijkvloers en met veel sociale controle omgeven. Daar omheen wordt een netwerk gebouwd van zorgverleners en ondersteunende dienstverleners.
Het Woonzorgakkoord – als het er komt – moet het gat vullen tussen volledig op uzelf thuis wonen en zorg binnen de muren van een instelling, zogenaamde intramurale zorg.
De behoefte aan zo’n overbrugging is er. Nu hopen dat de regering ermee instemt en de markt het stokje ook oppakt in 2018.
